Mànghe nu ménute a la mezzanòtt’,
la neve ogneccose ha mmandàte,
nuddore di brasciòle e vinecott’..
Lu tezzone arde, n’nzisènd’napedàte.
La gendedéntrecase retiràte,
aspétt’ l’anne nove nghì grande attese.
Scrippell’, caginétt’preparàte,
è feste, ‘nzàbbade a la spése.
Ròscegne nu pepòne sta Bbastiàne,
cande nu sturnèll’ a squarciagòle,
se càle nu bicchièrechiànechiàne,
nu vicàle di vine, tutte zi li scòle.
Zi suspénn’ nu ccone la tumbulàte,
cuménzenebbaldorie e la quadrije,
pure za Ròse si fa na ‘bballate,
nonne Matté, reguàrda la famije.
State tutte attend’- dice Denàte-
“Poche second’, movè la mezzanott’!
Che sci bbindett’, l’ anne nove è nàte,
subbitecasciàrr’, se spàrebbotte.
“Che gioie! Che allegrije! Che bbellezze!
Vulèmefestiggiàstunòveanne,
lassamerecòrde brutte, tristezze,
Lassàmeludolòre e li malànne!”.
Giattéz’affacci’alubalcòne,
guarde fisse lulambiòne
“Sembremòca mi so fàttespòse,
évverelutembe passe gnelu vende”
Cumènz’a ‘nnénghea pruvilélle,
ma coma sarà l’ann’nuvuèlle?
Michele Molino